Natthapol Diary – Official blog of Natthapol Cholavit

โพสนี้คงเป็นโพสสุดท้าย ก่อนออกเดินทางจากประเทศไทย ไปสหราชอาณาจักรอังกฤษ อย่างเป็นทางการ

ไฟท์ที่เดินทางในครั้งนี้คือ TG910 ออกจากกรุงเทพ เวลา 1:10 น. ของวันที่ 3 กรกฎาคม 2558 ถึงลอนดอน เวลา 7:30น. ของวันเดียวกัน

ที่เลือกสายการบินไทย มีเหตุผลหลักๆอยู่ไม่กี่อย่าง

1. แม่แลก Point บัตรเครดิตมาให้ (เหตุผลใหญ่สุดครับ บอกเลย 555)

2. ถึงจะราคาสูงไปนิด ถ้าเทียบกับสายการบินอื่น (ราคาตามจริง) แต่เป็นไฟท์บินตรง ไม่แวะพัก ยาวๆ 12 ชั่วโมง ฮึบเดียวถึงเลย

วันนี้คิดว่าจะออกจากบ้าน ซักทุ่มนึง ไปทานข้าวกับครอบครัว (อาทิตย์ที่ผ่านมา ออกจากบ้านตลอด ตารางยุ่งมากๆ มีนัดกับเพื่อนๆวันละ 2 ที่ ยุ่งอย่างกับนักธุรกิจร้อยล้าน) อยากให้ไปถึงสนามบิน ซัก 3 ทุ่มครึ่ง จัดการโหลดกระเป๋า และรำลาครอบครัวและเพื่อนๆ เสร็จก็ไม่น่าจะเกิน 5 ทุ่ม ต้องรีบเข้าไปนั่งรอที่ Gate แล้ว (อย่างที่เรารู้กัน สนามบินของเราใหญ่มาก แค่เดินอย่างเดียวก็ใช้เวลา เกิน 30 นาทีแล้ว) ไม่เกินเที้ยงคืน คงต้องเริ่มขึ้นเครื่อง และพักผ่อนยาวๆ ไปอีก 12 ชั่วโมง กว่าจะเตะพื้นโลกอีกที ก็คงฟ้าสว่างในอีกซีกโลกนึงแล้ว

ช่วงนี้ติดตามสภาพอากาศของที่ London บ่อยครั้ง เป็นช่วง summer พอดี (ขอเรียกทับไปเลยนะ พยายามทำตัวให้ชิน 555) ตอนแรกก็คิดว่าโชคดีจัง ไปช่วงที่เย็นสบาย ที่ไหนได้ ข่าวคลื่นความร้อนที่เข้าสู่ ทวีปยุโรป น่ากลัวกว่าที่คิด ตามพยากรณ์อากาศ อุณหภูมิสูงสุด 36 องศา ในตอนกลางวัน – จากการบอกเล่าของเพื่อนที่นู้น คิดง่ายๆว่า อย่างลงไปใต้ดิน ถึงบ้านเรามีแอร์ใช่มะ แต่บ้านเขามีแต่พักลม ให้ตายเถอะ บ้านทุกหลัง ไม่มีใครติดแอร์เลย เขามีแต่ฮิตเตอร์ แค่คิดก็สยองแล้ว

แต่ก็ยังถือว่าโชคดี ที่พกความสามารถทนร้อนของคนไทยติดไปด้วย น่าจะไม่ถึงกันร้อนมากจนทนไม่ไหวหรอกมั้ง 555

พอลงเครื่องปุบ เราจะไปพักอยู่ที่บ้านเพื่อน ประมาณ 2 วัน เที่ยวในลอนดอนกับไกด์ท้องถิ่น (555 ก็เพื่อนผมนี้แหละฮะ) หลังจากนั้น เช้าวันอาทิตย์ ต้องรีบไปสถานีรถไฟตั้งแต่เช้า และยิ่งยาว อีก ประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง กว่าจะไปถึง Leeds หลังจากนั้นก็ตัวคนเดียวแล้วนะ ค่อยไปตายเอาดาบหน้าและกัน 55555

“ใจหายนะ” บอกเลย! แต่คงเพียงพอแล้วสำหรับอารมณ์แบบนี้ จะอ่อนแอเกินไปแล้วนะเรา

2 วัน ที่ลอนดอน สัญญาว่าจะเก็บภาพ แล้วประสบการณ์มาให้เยอะที่สุด

ไว้ถึงแล้วยังไงจะอัพเดท ให้อีกทีนึงนะครับ

บินแล้วนะ บ๊ายบาย แล้วเจอกันที่ลอนดอน…