จบกันซักที 5555 ไม่ได้หมายถึงใครนะครับ หมายถึงช่วงสอบ เราเลิกกันเถอะ!
ในที่สุดก็สอบครบทุกวิชา Essay, Seminar, Acadamic Project และ Presentation สอบเสร็จปุบ ผลออกปับ คะแนนก็ค่อนข้างโอเค แต่ก็ไม่ได้ภูมิใจอะไรมาก แค่ Seminar ได้ 71 คะแนน (5555 นอกนั้นก็เกือบตก) 100% Sure! ว่าได้ไปเรียนต่อ ปอโทแน่ๆ
อยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตต่างแดนมาเกือบ 2 เดือนแล้ว ถามตัวเองทุกวัน “เป็นยังไงละ หายอยากมั้ย” “รู้สึกยังไงบ้าง ฝันอยากมาตั้งนานแล้วนิ” ใช่ครับ ก่อนหน้านี้ที่อยู่ไทย นั่งๆนอนๆคิด ว่าตัวเองจะเป็นยังไงน่าา ถ้ามาใช้ชีวิตในต่างประเทศคนเดียว อะไรๆที่เราเคยชิน ที่เรารู้จักมันก็ไม่เหมือนกัน จะอยู่ได้หรอ
เกือบ 2 เดือนที่ผ่านมา ได้เรียนรู้อะไรมากมาย นอกจากสิ่งรอบตัวใหม่ๆที่เจอแล้ว เรากลับประหลาดใจ ที่รู้ได้รู้จักตัวเองดีขึ้นกว่าเก่า อาจจะเป็นเพราะถ้าอยู่ไทย เหงาหน่อยก็โทรไปหาเพื่อน เบื่อๆก็ออกไปเดินห้าง ดูหนัง บลา บลา บลา แต่ที่นี้มันไม่ใช่ จะให้ออกไปทำอะไรแบบนั้น มันต้องใช้เงินและเวลาไม่ใช่น้อย – ดูหนังที่ก็ไม่ต่ำกว่า 7 ปอนด์ จะไปเดินห้างกว่าจะเดินไปถึงก็เกือบ 20 นาที อากาศก็หนาว
อยู่นี้มีเวลาอยู่กับตัวเองค่อนข้างเยอะ ฟุ้งซ่านบ้าง สงบบ้างแล้วแต่บางเวลา ที่สำคัญคือได้รู้ศักยภาพของตัวเอง ถ้าเราคิดว่าทำได้ ยังไงก็ทำได้ ถ้าคิดว่าไหว ยังไงก็ไหว – ไปทำงานร้านอาหาร ตำแหน่งพนักงานล้างจาน ที่เป็นงานหนักที่สุด ยืนล้างตลอด 8 ชั่วโมงไม่มีพัก วันไหนยุ่งๆ ต้องไปช่วยเชฟเตรียมของ มันเหนื่อยกว่าที่คิดไว้เยอะ แต่คิดกับตัวเองเสมอ ห้ามถอย สู้ดิ เราทำได้! ตอนนี้กลายเป็นชิวๆ เพราะเริ่มชินกับงานหนัก
ถึงเวลาแล้วซินะ ต้องกลับมาพบกับการจากลาอีกครั้ง เริ่มตั้งแต่เพื่อนในห้อง ที่หลังจากจบหลังสูตร Pre-sessional course ก็ต้องแยกย้ายไปตามคณะของตัวเอง ต้องย้ายห้องไปอยู่เฟรทใหม่ ที่ต้องไปเริ่มต้นทำความคุ้นเคยใหม่ ทั้งเพื่อนร่วมห้อง และสถานที่ กว่าจะคุ้นชินแถวนี้ ใช้เวลาไม่น้อย หลังจากนี้ก็ต้องไปเริ่มต้นกับเพื่อนใหม่ และความเป็นอยู่แบบใหม่
ช่วงชีวิตคนเราผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาไม่รู้กี่ครั้ง ตั้งแต่อนุบาลย้ายไปประถม ประถมจากเพื่อนๆไปมัธยม จากมัธยมหัวเกรียนเข้าสู่ช่วงวัยผู้ใหญ่ในรั่วมหาลัย แต่ละคนผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากน้อยแตกต่างกัน แต่ผ่านมากี่ครั้งความรู้สึกมันก็หวั่นไหวเสมอ แต่ก็นั้นแหละ เราก็ผ่านมันไปได้ทุกครั้ง ใช่มั้ยละ!
อาทิตย์หน้า การเดินทางครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น ต้องเตรียมตัว เตรียมใจให้พร้อม บางทีการที่เราย้ายที่ เปลี่ยนเพื่อนบ้างมันก็ดีเหมือนกันนะ มันทำให้เราไม่เคยตัว และเคยชินกับอะไรเดิม เราต้องตื่นตัวและสังเกตอยู่ตลอดเวลา มันก็อาจจะเหงาบ้างแหละ แต่โตแล้วก็ต้องอยู่กับมันให้ได้
ฤดูกาลก็เหมือนจะรู้ความเป็นไป เรากำลังจะย้ายไปที่ใหม่ ฤดูก็เริ่มจะเปลี่ยนตาม จากใบไม้สีเขียวสดในสวน กลับเริ่มเห็นสีส้มเลื่อมขึ้นมาบ้าง อากาศจากเย็นสบาย กลับกลายเป็นหนาวสั่น เหมือนจะบอกเราว่าต้องเข้มแข็งกว่าเดิม ข้างหน้ายังมีอะไรอีกมากมายให้ค้นหา
สู้ต่อไป ทาเคชิ!
โพสนี้เหมือนบ่นๆกับตัวเอง ถ้ามันน่าเบื่อหน่อยต้องขอโทษด้วย 555
ช่วงที่ผ่านมายอมรับว่าค่อนข้างเครียด ทั้งเรื่องเรียน และเรื่องที่อยู่ ต้องจัดการเอง จะทำอะไรต้องคิดหลายรอบหน่อย
ยังไงก็ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ติดตามนะครับ
มาคอมเม้นติชมกันได้ บางทีผมโพสอะไรไป ไม่รู้มีคนสนใจบ้างรึป่าว (5555 ทำเป้นน้อยใจ)
ยังไงก็ “ขอบคุณมากครับ”
Natthapol Diary - Official blog of Natthapol Cholavit 
ใส่ความเห็น